วันอังคารที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2558

พบกันที่ panithan-panithan.com

พูดกันตามจริง การเขียนบล็อกโดยอาศัยพื้นที่ blogger.com หนึ่งในบริการดีๆ ไม่มีค่าใช้จ่าย ของ Google เป็นเรื่องง่ายดายและสะดวกอย่างยิ่ง

Google เตรียมทุกอย่างไว้ให้พร้อมสรรพ สิ่งที่เราต้องทำคือเลือกว่าจะเอาอะไร ไม่เอาอะไร แล้วก็ลงมือเขียน เขียน แล้วก็ อัปโหลดขึ้นไป -- เท่านั้น

WordPress อาจจะยุ่งยากขึ้นอีกเล็กน้อย แต่การเรียนรู้แลกกับความเป็นอิสระในการปรับแต่งที่เพิ่มขึ้น หลายคนบอกว่าคุ้ม และถ้าไม่อยากจะยุ่งยากเกินจำเป็น การใช้บริการของ wordpress.org หรือ wordpress.com ก็อำนวยความสะดวกได้เพียงพอ

แต่การอาศัยโครงสร้างของ WordPress มาสร้างเว็บบล็อกของตัวเอง ในชื่อโดเมนที่จดเลือกเอง หาเช่าพื้นที่เซิร์ฟเวอร์เอง นอกจากจะเพิ่มความยุ่งยากให้กับตัวเอง (และผู้ที่ช่วยทำ) แล้ว ยังเบียดเบียนเงินในกระเป๋าด้วย

แม้ผมจะไม่ได้ชมชอบความยุ่งยากอะไรแบบนั้น แต่นั้นก็คือทางที่ผมเลือก หลังจากหยุดพักการอัปเดตบล็อกนี้ไป เพราะบุคลิกภาพของบล็อก http://panithan-panithan.blogspot.com/ กลายเป็นพื้นที่สำหรับเผยแพร่ซ้ำข้อเขียนที่เคยตีพิมพ์ในนิตยสารต่างๆ ตามกรรม ต่างวาระ และการทดลองช่วงสั้นๆ กับ http://panithan-view.blogspot.com/ เพื่ออัปเดตสิ่งละอันพันละน้อย ก็ได้ผลลัพธ์ที่ไม่โดนใจ (ตัวเอง) สักเท่าไหร่

ในขณะเดียวกัน ผมก็ไม่มั่นใจว่า การอาศัย blogger.com จะเป็นสิ่งที่ยั่งยืนแค่ไหน อย่างไร

จึงหลังจากที่ค่อยๆ คิดใคร่ครวญ มาเป็นลำดับ ผมก็เริ่มชัดเจนว่ามีเรื่องราวอะไร แบบไหน ที่ผมอยากบันทึกไว้และแบ่งปัน เริ่มชัดเจนว่าอยากจะให้โครงสร้างเว็บบล็อกเป็นแบบไหน ดีไซน์หน้าตาออกมาอย่างไร

ซึ่งเป็นสิ่งเดียวกับที่เริ่มเผยแสดงออกมาให้เห็นกันแล้วใน http://panithan-panithan.com/ 




โดยส่วนตัว ผมยึดถือปรัชญาในเพลง "Subterranean Homesick Blue" ที่ว่า "you don't  need a weatherman to know which way the wind blows" panithan-panithan.com จึงเป็นเว็บบล็อกที่บันทึก-แบ่งปันเรื่องราวอันหลากหลายเพื่อความรอบรู้และรื่นรมย์ ทั้งเจือไว้ด้วยมุมมอง-ความคิด-ความเห็น ต่อสรรพสิ่งที่ได้พบ ได้เห็น จากชีวิตจริง จากการทำงาน จากการอ่าน การดู การฟัง จากการดื่มกิน จากการเดินทางท่องเที่ยว และจากปฏิสัมพันธ์ต่อโลกรอบตัว

แต่ก็คงมีบาง-บางครั้งกับประสบการณ์ที่อาจจะไม่รื่นรมย์ และบางคราวกับเรื่องราวที่อาจจะไม่มีสาระอะไรให้เรียนรู้ ถึงอย่างนั้น ก็เป็นสิ่งที่อยากจะบอกกล่าวและแลกเปลี่ยน

ที่มา (ของหนึ่งบล็อกใหม่) ที่ไป (ของสองบล็อกเก่า) โดยสังเขปก็เป็นอย่างนี้แหละครับ

สุดท้ายนี้ขอเรียนเชิญทุกท่านไปพบปะกันอีกครั้ง (บ่อยครั้งยิ่งดี) ที่บ้านหลังใหม่ซึ่งเปิดประตูรออยู่แล้ว